Ο γλύπτης και ζωγράφος Χαράλαμπος Θεμιστοκλέους απέδρασε από τα λυπηρά και γεώδη.
Γεννημένος στη Μόρφου της Κύπρου το 1950, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση. Τον είχα κι εγώ καθηγητή στο Γ' Γυμνάσιο.
Ήταν καλλιτέχνης σπουδαίος, αλλά και δάσκαλος περίφημος για όσους ήθελαν να ακολουθήσουν την πορεία προς την Α.Σ.Κ.Τ. Είχε πει σε μια συνέντευξή του ότι οι μαθητές πρέπει "να μάθουν να υπακούουν σε κανόνες. Να είναι πάντα θετικοί και αληθινοί και όταν έρθει η ώρα, ώριμοι να ξεπεράσουν τους κανόνες".
Στην περίπτωση του Θεμιστοκλέους το "καλλιτέχνης" το εννοώ με την ευρύτερη δυνατή σημασία του. Η τέχνη του είχε πνευματικότητα. Αυτή απέρρεε από ένα σπάνιο ήθος που είχε ο Πάμπος (το όνομά του στα Κυπριακά), το οποίο μπορούσε και να ξενίσει κάποιους ανυποψίαστους... Ο ανθρωποκεντρικός και συμβολικός χαρακτήρας διαπνέει το έργο του.
Έκανε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.
Ολότελα ανεπιτήδευτος, θηρευτής της ουσίας και της ομορφιάς, στην τέχνη του και στη ζωή του, είχε επιλέξει να ζει με τους δικούς του ανθρώπους - πράγμα ακριβό! - και να αποκαλύπτεται σε όσους πραγματικά το ήθελαν.
Η σχέση του με τον Χριστό ήταν βαθειά προσωπική. Γι' αυτό και η μορφή Του τον απασχόλησε πολύ καλλιτεχνικά. Μόλις είχε αποφοιτήσει από την Σχολή (1975) και έφτιαξε έναν Χριστό (1976) που διαδόθηκε ιδιαίτερα και μπήκε - ως αντίγραφο - σε πολλά σπίτια.
Ας τον αναπαύσει τώρα ο Κύριος εκ των κόπων του, και δη από την διαρκή εσωτερική του περιδίνηση, που χαρακτηρίζει κάθε αληθινό καλλιτέχνη. Και ας χαρίσει την παρηγορία Του στην σύζυγό του, την αγαπημένη μας Ελένη, και τα παιδιά του, που κι αυτά ακολούθησαν τον εικαστικό δρόμο του πατέρα τους.
Ήταν καλλιτέχνης σπουδαίος, αλλά και δάσκαλος περίφημος για όσους ήθελαν να ακολουθήσουν την πορεία προς την Α.Σ.Κ.Τ. Είχε πει σε μια συνέντευξή του ότι οι μαθητές πρέπει "να μάθουν να υπακούουν σε κανόνες. Να είναι πάντα θετικοί και αληθινοί και όταν έρθει η ώρα, ώριμοι να ξεπεράσουν τους κανόνες".
Στην περίπτωση του Θεμιστοκλέους το "καλλιτέχνης" το εννοώ με την ευρύτερη δυνατή σημασία του. Η τέχνη του είχε πνευματικότητα. Αυτή απέρρεε από ένα σπάνιο ήθος που είχε ο Πάμπος (το όνομά του στα Κυπριακά), το οποίο μπορούσε και να ξενίσει κάποιους ανυποψίαστους... Ο ανθρωποκεντρικός και συμβολικός χαρακτήρας διαπνέει το έργο του.
Έκανε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.
Ολότελα ανεπιτήδευτος, θηρευτής της ουσίας και της ομορφιάς, στην τέχνη του και στη ζωή του, είχε επιλέξει να ζει με τους δικούς του ανθρώπους - πράγμα ακριβό! - και να αποκαλύπτεται σε όσους πραγματικά το ήθελαν.
Η σχέση του με τον Χριστό ήταν βαθειά προσωπική. Γι' αυτό και η μορφή Του τον απασχόλησε πολύ καλλιτεχνικά. Μόλις είχε αποφοιτήσει από την Σχολή (1975) και έφτιαξε έναν Χριστό (1976) που διαδόθηκε ιδιαίτερα και μπήκε - ως αντίγραφο - σε πολλά σπίτια.
Ας τον αναπαύσει τώρα ο Κύριος εκ των κόπων του, και δη από την διαρκή εσωτερική του περιδίνηση, που χαρακτηρίζει κάθε αληθινό καλλιτέχνη. Και ας χαρίσει την παρηγορία Του στην σύζυγό του, την αγαπημένη μας Ελένη, και τα παιδιά του, που κι αυτά ακολούθησαν τον εικαστικό δρόμο του πατέρα τους.
3 σχόλια:
Αιωνία του η μνήμη!
Τον είχα καθηγητή στο Γ' Γυμνάσιο Αρρένων Πατρών.
Καλός άνθρωπος.
Καλός άνθρωπος και καλός καθηγητής. Ο κ.Θεμιστοκλέους ήταν πολύ συμπαθής σε όλους εμάς τους μαθητές του, του δύσκολου 3ου Γυμνασίου Πατρών.
Αιωνία του η μνήμη
Κώστας
Τόσα χρόνια μετά βρήκα αυτό το άρθρο. Θα πω κάτι για όποιον τυχόν διαβάσει στο μέλλον. Ήταν πολύ παραπάνω από καθηγητής στο σχολείο μου. Ήταν δάσκαλος. Δάσκαλος ζωής και φίλος, ένας καθοδηγητής. Όταν ήμουν πια φοιτητής είχαμε φτιάξει την άτυπη "ομάδα" μας. Ομάδα αναζητητων γύρω από τον Παμπο (έτσι τον λέγαμε οι φίλοι και η οικογένεια). Οι συζητήσεις μας ήταν όαση στην πεζή καθημερινότητα. Μιλούσαμε για Πνεύμα και Χριστό και Έρωτα. Σπανίζουν οι άνθρωποι που έχουν αυτό το "Κάτι". Ο Παμπος το είχε μέσα του, σπινθηροβόλο, ζωντανό. Για το λόγο αυτό ξέρω ότι ζει. Οι άνθρωποι πεθαίνουν, μα αυτό το "Κάτι" όχι . Θα τον θυμάμαι πάντα με αγάπη.
Σαλβος
Δημοσίευση σχολίου