Ένα παραμύθι απολύτως πραγματικό!
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας σεβάσμιος Μητροπολίτης και είχε δυο νέους διακόνους, που ήσαν φίλοι μεταξύ τους. Δυάς αχώριστος! Νόμιζες πως είναι μια ψυχή! Πέρασαν τα χρόνια κι έγιναν κι οι δυο αρχιμανδρίτες. Φίλοι πάντα! Δεν καταλάβαινες βέβαια τι τους ένωνε. Ίσως η κοινή φιλοδοξία... όπως αποδείχθηκε αργότερα...
Μια μέρα ο γέρων Μητροπολίτης έκανε τον ένα εκ των δύο πρωτοσύγκελλο! Ο άλλος βίωσε τον θάνατό του! Η φιλία διερράγη στο λεπτό. Ψυχρότης και συν τω χρόνω εχθρότης. Ο αρχιμ. Δαρείος δεν μπορούσε ν' αντέξει τον φίλο του αρχιμ. Ζαχαρία πρωτοσύγκελλο. Πνιγόταν! Μανιασμένα, λοιπόν, προσπαθούσε να βρει διέξοδο. Ήθελε να γίνει Μητροπολίτης Λευκάδος, αλλά έβλεπε ότι δεν υπήρχε ελπίς στην Ελλαδική Εκκλησία κι έτσι στράφηκε στη Σερβική! Κάποιοι του τάξανε να γίνει βοηθός επίσκοπος στο Παρίσι! Κι εκείνος ο δυστυχής ήλπιζε... Αλλά απ' την άλλη πώς να πάει εκεί τελείως απροϋπόθετα; Ούτε γλώσσα γνώριζε ούτε τα καθημερινά χούγια του ήθελε ν' αλλάξει. Το σχέδιο ναυάγησε... Κάθε μέρα ένα μαρτύριο! Να βλέπει τον φίλο του πρωτοσύγκελλο, κι όπως ακουγόταν τότε αυριανό βοηθό του Μητροπολίτη τους.
Αλλά, να! Μια μέρα ο Ζαχαρίας έχασε την πρωτοσυγκελλία! Ποιος το περίμενε! Ο Δαρείος πήρε τα πάνω του! Άρχισε να ελπίζει. Πρωτοσύγκελλος δεν έγινε, αλλά βγήκε απ' τη μέση ο Ζαχαρίας κι ανακουφίστηκε ο ταλαίπωρος.... Τόσα χρόνια στη γωνία. Τώρα ένιωσε πως ήρθε η ώρα του!
Ο Ζαχαρίας άρχισε να προσανατολίζεται προς φυγήν! Δεν τον χωρούσε πια ο τόπος. Ακουγόταν πως θα γίνει κάπου Δεσπότης. Στο Ιόνιο, στο Αιγαίο, κάπου τέλος πάντων... Κατέληξε στη Λατινική Αμερική! Θα γινόταν βοηθός επίσκοπος στα νησιά Φώκλαντ! Πήγε, ήρθε... Δεν άντεξε... Γύρισε πίσω στην Ελλαδίτσα...
Και ο Δαρείος και ο Ζαχαρίας πασχίζουν να γενούν κάτι τι οι καημένοι... Μα βοηθός, μα Μητροπολίτης Ιμίων ο καθείς, κάτι... Αλλά πάντα άλλος προλαβαίνει και μπαίνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ... Κι αυτοί...
Ευτυχώς το Πνεύμα του Παρακλήτου όπου θέλει πνει και ξέρει να ...εκδικείται όσους το εμπαίζουν. Και κυρίως όσους ομιλούν εξ ονόματός Του!
Και οι δυο παλαιοί φίλοι πορεύονται πλέον άφιλοι και στερημένοι κάθε απαντοχής... Βιώνοντας το του Σαρτρ: “Ο άλλος είναι η κόλασή μου”.
Πίνακας: Παραμόρφωση V, Ρήγου Αλίκη
20 σχόλια:
Τάκη μου τι υπέροχα που τα λες. Θα πεθάνουν με τον πόνο και οι δυό. Με τον ένα βέβαια είχες φιλία μεγάλη τώρα βλέπω τον κτυπάς. Γιατί;
Επιτελους Τακη τωρα γραφεις σωστα.Απο εδω και περα θα σε στηριζω.Ομως γιατι τον χτυπας?
Συγχαρητηρια.Εισαι ΑΞΙΟΣ.Ειναι γεγονος οτι στον πολεμο που σου εγινε αυτο το διαστημα εξ αιτιας του δεν σε στηριξε.ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.
Για ποιους χτυπά η καμπάνα;
ΕΓΩ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΕΜΑΣ ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΟΦΕΛΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΕΣ?
ΡΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ BLOG ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ Η ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΑΔΙΚΟ?
ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ...
ΕΛΕΟΣ ΟΜΩΣ ΡΕ ΤΑΚΗ.
ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ...
Παναγιώτη, πολύ καλή η ανάρτηση.... να μην ξεχνούν μερικοί....
Ποιος να ειναι ο Δαρείος;
Αγαπητε των 10¨35 μη κανεις οτι δεν ξερεις πιο ειναι ο Δαρειος?
@24 Μαΐου 2010 10:35 π.μ.
blepe imerologio 19 Martioy.
Παναγιώτη κεντάς διπλοβελονιά με το άρθρο σου αν και άργησες λίγο. Οι καημένοι είναι αξιολύπητοι,ειδικά ο Δαρείος που μας κάνει και τον πνευματικό και φόρεσε και ζώνη καλογερική και τώρα περιμένει να πεθάνει ο Δεσπότης της πατρίδας του για να τον ψηφήσουν,με τι προσόντα; και ο ένας και ο άλλος είναι εντελώς αγράμματοι.Εκείνοι όμως που τους τάζουν και τους ρίχνουν και καμία ψήφο έχουν μεγαλύτερο κρίμα ή είναι και αυτοί το ίδιο.
κ.Ανδριόπουλε,
δεν είναι άκαιρο το "παραμύθι" που δημοσιεύετε;
Αλλά το γράφετε που το γράφετε, δεν είναι αντίθετη με την επώνυμη παρουσία σας η μη ευθεία αναφορά των ονομάτων τους; Κρύβεσθε; Φοβάσθε;
Δυστυχώς, εδώ εξαντλείται η πνευματικότητά σας; Σε κουτσομπολιά "μεσημεριανάδικων";
Σε ποιον λαβύρινθο εμπαθείας χάνεται η ποιότητά σας;
Αν οι "ΣΠΟΥΔΑΡΧΙΔΕΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΕΣ" συν-χωρήσουν αλλήλους θα μείνετε με άδειο σακί στη πλάτη αφού τα πούπουλα της κατακρίσεως θα έχουν χαθεί από τον άνεμο του διαδικτύου.
Καιρός μετανοίας...
Ένας φίλος
ειναι σοβαρη αυτή η ανάρτηση; σωστά σου λένε οτι το κατάντησες το blog μεσημεριανάδικο. τι ακαταλαβίστικα πράγματα ειναι αυτά; αν εχεις πραγματικά κάποιον στο ματι γιαιτ δεν γράφεις ονόματα;
"Εκείνοι όμως που τους τάζουν και τους ρίχνουν και καμία ψήφο έχουν μεγαλύτερο κρίμα ή είναι και αυτοί το ίδιο.
24 Μαΐου 2010 2:26 μ.μ."
ΣΩΣΤΟ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ!!!!!!!!!
Φίλε μου συνανώνυμε δυστυχώς δεν είναι καθόλου παραμύθι το άρθρο του Παναγιώτη,είναι η σκληρή αλήθεια που ζούμε οι ρασοφόροι μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας μας και που την συντηρούν κάποιοι Επίσκοποι τάζοντας λαγούς και Μίτρες για να περνούν αυτοί καλά. Κουράγιο αδελφοί,μέχρι τα 70+++ υπάρχει ελπίς
Εγω ενα θα πω.Οτι απο την Πατρα δεν εχει κανενας τα προσοντα πλην του ΚΥΡΟΥ,να γινουν δεσποταδες.Αν θελεις φιλε Παναγιωτη βαλτο.Ειναι η αληθεια ομως.
ο κυριος 10.24 24/5 που βρίσκει πολύ καλή την ανάρτηση πρόσεξε τον τίτλο της;
ακριβώς αυτό προσεξα κυριε των 3.38 της 26/5..... το σπουδαρχίδες....
οπως εστρωσαν ας κοιμηθουν τωρα και οι δυο..εκεινος που ταζει ομως στον δαρρειο?
το τάξιμο δεν κλείνει επισκοπές..... το δόσιμο της εξευτελίζει..... Ονόματα επισκοπών και δεσποτίσκων δεν λέμε....
Άσχετο...
Δημοσίευση σχολίου