Τα αίτια του θανάτου του Πατριάρχου Ρωσίας κυρού Αλεξίου Β' δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα. Σίγουρα πρόκειται για αιφνίδιο θάνατο, που βέβαια δεν αποκλείεται να έχει σχέση με τα κατά καιρούς δύσκολα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, αφού χθες λειτούργησε στο Κρεμλίνο επί τη εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, με συλλειτουργό μάλιστα τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο. Ήταν αναμφισβήτητα μια ισχυρή φυσιογνωμία. Το έζησα και από κοντά τον περασμένο Ιούλιο κατά την ...θυελλώδη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στο Κίεβο, που όμως κατέληξε τόσο ειρηνικά, ώστε ο μακαριστός Πατριάρχης πήγε στο Φανάρι και συμμετείχε στη Σύνοδο των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών τον περασμένο Οκτώβριο, μόλις πριν δύο μήνες (από κει και η φωτό που ακολουθεί).
Ήταν μεγαλοπρεπέστατος ως τσάρος, με μια επιβλητικότατη φωνή και με μια σοβαρότητα που σε καθήλωνε! Ο τρόπος που τελούσε τις ακολουθίες και την Θ. Λειτουργία ήταν υποδειγματικός.
Η πατριαρχία του συνέπεσε με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την αναδιοργάνωση της Ρωσικής Εκκλησίας. Οι εντάσεις που προκλήθηκαν με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και με άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, με πρόσφατο παράδειγμα την Εκκλησία της Ρουμανίας για το θέμα της Μολδαβίας, θα αποτιμηθούν εν καιρώ. Σίγουρα οφείλονταν στην αίσθηση ισχύος που είχε η Ρωσική Εκκλησία με επικεφαλής τον Πατριάρχη Αλέξιο. Όμως οι παράμετροι είναι πολλές και γράφουν τη σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία.
Ο Πατριάρχης Αλέξιος Β' ήταν ο πρώτος Ρώσος Πατριάρχης που επισκέφθηκε επίσημα την Πάτρα και λειτούργησε στο ναό του Πολιούχου Αγίου Ανδρέου (τον οποίον ευλαβούνται ως φωτιστή τους οι Ρώσοι) την 19η Ιουνίου 1992 (απ' όπου και η πρώτη φωτό). Θυμάμαι ότι ήμουν στην Αθήνα και άκουσα την Λειτουργία από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος ήταν αυτός που υποδέχθηκε τον Προκαθήμενο της Ρωσικής Εκκλησίας, συλλειτούργησε μαζί του και τον επισκέφθηκε και στην Ρωσία, νομίζω δύο φορές. Ο Θεός ας αναπαύσει και τους δύο Ιεράρχες, που εκοιμήθησαν με διαφορά λίγων ημερών.
7 σχόλια:
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ! Πράγματι ήταν
μεγάλος αναδιοργανωτής της εκκλη- σίας του και ικανότατος υποστηρι- κτής των συμφερόντων της! Κατά τα άλλα συμφωνώ με το σχετικό αφιέρω- μα!
Σ.Κ.
Εκείνο το Πατριαρχικό Συλλείτουργο, στον Άγ.Ανδρέα Πατρών, του 1992(Σάββατο, απόδοση της εορτής της Πεντηκοστής) ήταν μεγαλοπρεπέστατο! Εισήλθε στο ναό στο τέλος του όρθρου ο μακαριστός Αλέξιος με αγέρωχο ηγεμονικό ύφος-όντως μεγαλοπρεπής σαν τσάρος- και ετελέσθη η Θ.Λειτουργία. Κατά την προσφώνησή του ο ήδη μακαριστός Νικόδημος-ομοίως μεγαλοπρεπής- είπε μεταξύ άλλων και ότι "κατά την εναλλαγήν των γλωσσών εν τη Θ.Λειτουργία,Ρωσικής & Ελληνικής, ημείς είχομεν την αίσθησιν της εναλλαγής των γλωσσών της Πεντηκοστής!" Είη η μνήμη αυτών αιωνία.
ωραία η δεύτερη φωτό!
Ρ.Σ.
Πού κολλάει η μεγαλοπρέπεια με την ιεροπρέπεια; Πώς άραγε θα λειτουργούσε ο Άγιος Νικόλαος, που γιορτάζουμε σήμερα; Μήπως τα έχουμε μπερδέψει λίγο τα πράγματα;
π.Τ.
Φίλε π.Τ., η ιεροπρέπεια όταν είναι όντως ιεροπρέπεια είναι εν ταυτώ μεγαλοπρέπεια, και η μεγαλοπρέπεια ως μεγαλοπρέπεια ειναι ιεροπρέπεια, για να θυμηθούμε τον μακαρίτη καθηγητή μας Κ.Παπαπέτρου.Το πρόβλημα είναι ο λαικισμός και ο ηθικισμός που λειτουργούν φοβικά, φαινομενικά και στερούμενα οντολογίας εκπίπτουν στην φαινομενολογία που γεννά υποκρισία και αυτοδικαιωτισμό.
Ο Σάλος
Αυτό το -πασών των Ρωσιών...- είναι κάπως προβληματικό για όλες τις αυτοκέφαλες Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία(που το περιλαμβάνουν στον τίτλο του Προκαθημένου τους, π.χ. πάσης Ελλάδος, Αλβανίας, Σερβίας,κοκ.) εκτός από αυτά της Πενταρχίας -Ρώμη, Νέα Ρώμη, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Ιεροσόλυμα-. Στα Δίπτυχα της Μεγάλης Εκκλησίας αναφέρονται οι Προκαθήμενοι των αυτοκεφάλων Εκκλησιών σαν "Πρόεδροι" και μάλλον καταχρηστικά οι λοιποί σαν "Πατριάρχες". Στην Ελλαδική Εκκλησία αυτή η χρήση του -και πάσης- είναι μόδα της τελευταίας δεκαετίας, κατά την εκφώνηση των Διπτύχων υπό του διάκου. Ουχ ήττον είναι αυτή η μόδα και ένας από τους παράγοντες που,άθελά του ίσως, οδήγησε μαζί με άλλα στην κρίση μεταξύ Νέας Ρώμης και Αθήνας το 2003/2004. Σε κάθε περίπτωση το ζητούμενο είναι η ενότητα και είναι παρήγορο το ότι οι συνάξεις των προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων και Αυτονόμων Εκκλησιών μαζί με τους τέσσερις-δεινής ένεκεν αμαρτίας- και όχι με τους πέντε της Αδιαίρετης Εκκλησίας...., στα ανακοινωθέντα τους πάντα μιλούν για ενότητα και βέβαια την επιβεβαιώνουν Ευχαριστιακά! Και,γιατί όχι, ίσως δεν είναι τυχαίο το ότι ο μακαρίτης Αλέξιος, Θεία Προνοία οδηγήθηκε στην απόφαση να προσέλθει στην πρόσφατη σύναξη στο Φανάρι, όπως και πρότριτα στο Κίεβο, και να ασπασθεί εν αγίω φιλήματι τους αδελφούς του και έτσι αναπαυμένος να διαβεί σε λιγότερο από δύο μήνες την πύλη που οδηγεί στο Νυμφίο, ο Οποίος εδόξασε την επί της γής ζωή του και είθε να τον εισοδεύσει στην είσοδο των Αγίων Του. Και να αναδείξει διάδοχό του συνετό και πνευματικό άνθρωπο με πάθος για το λαό του θεού και εραστή της ενότητας η οποία είναι το ζητούμενο σήμερα πανορθόδοξα και όχι μόνο!
Πράγματι, στο συλλείτουργο των Προκαθημένων στην Πόλη τον περασμένο Οκτώβριο που είδαμε τη μετάδοση τηλεοπτικά, στην απαγγελία των Διπτύχων ακούσαμε "και πάσης Ρωσίας"!
Δημοσίευση σχολίου